Ace Café had de onnoemelijke eer een eminentie van de rockwereld op zijn bescheiden podiumpje te mogen ontvangen. Als je Hooker’s website raadpleegt, val je gegarandeerd van je stoel. De man heeft een palmares van hier tot ginder. Hij zou het podium hebben gedeeld met niemand minder dan Chuck Berry, The New York Dolls, Johnny Thunders (frontman van N.Y.Dolls en later solo), Robert Gordon enz…Wat wordt er bedoeld met stage sharing, is de hamvraag in dit geval. Iemand die met een beginnend groepje een festival mag openen op een ontieglijk uur van de voormiddag, waarvan de top of the bill Steve Earl zou zijn, heeft dan zogenaamd het podium gedeeld met deze topartiest ?! Afgezien daarvan zou hij ook nog gitarist zijn geweest bij Dr Feelgood en Wilco Johnson. Ik heb beide pubrockers enige malen mogen meemaken in de vroege eighties, maar ik kan me in geen geval ons generiek heerschap herinneren. Hoe het ook zij, als er enige verwantschap met de waarheid bestaat op het curriculum vitae van de man, dan zijn deze samenwerkingen voorzeker éénmalig geweest, ofwel is onze Steve zwaar op zijn retour. Want wat we hebben gekregen in Rumst was op z’n minst ondermaats te noemen. De Steve Hooker die we voor ons hadden was een zéér middelmatig gitarist, als zanger betekende hij al helemaal niets, en zijn podiumprésence was sucking. What a pity.
Maar ja, het kan niet alle dagen feest zijn. Ook niet in Ace Café. Maar misschien had hij één van die gevreesde “offdays”. Wie zal het zeggen ?

witteMVS

BACK TO REVIEWS